ป่ากินคน

พรานดิบหยุดเดินแล้วล้วงเอาห่อใบตองออกมาจากกระเป๋าหนัง
ก่อนเผยให้เห็นขี้เถ้าสีดำและลูกประคำยามบ่ายแก่ๆในอำเภอเล็กๆ
ที่ล้อมรอบด้วยผืนป่าเขียวทึบ
สายลมร้อนอบอ้าวพัดเอากลิ่นเหม็นสาบของสัตว์ป่า
แผ่ออกมาจากแนวป่าที่มองเห็นได้ลิบๆ

ผู้คนในหมู่บ้านมารวมตัวกันกลางลานดิน
ด้วยสีหน้าหวาดหวั่น

หลังจากมีข่าวว่าเด็กสองคนหายไปในป่าอย่างเป็นปริศนา
ชาวบ้านต่างพูดคุยกันเสียงเบาๆ
มีบางคนร่ำไห้อย่างสิ้นหวัง
ในบรรยากาศเงียบงันนั้น
มีชายสองคนยืนเด่นอยู่กลางวง

เขาว่ามีตัวอะไรก็ไม่รู้
...ลากเด็กสองคนเข้าไปในป่า

ข้าได้ยินเสียงร้องของเด็กก่อนเงียบหายไป
ชายคนหนึ่งในหมู่บ้านบอกเสียงสั่น

ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ป่าหรือผีป่า
ข้าจะเข้าไปจัดการเองเสียงพรานดิบทุ้มต่ำ
แฝงความเคร่งขรึม

เขาเป็นชายรูปร่างสูงโปร่ง
ผิวคล้ำกร้านแดดใส่เสื้อผ้าสีหม่นเก่าคร่ำ
แววตาของเขาเคร่งขรึมส่อถึงประสบการณ์ที่สั่งสมมานาน
บนเส้นทางล่าสัตว์
พรานดิบเป็นที่เลื่องลือในหมู่บ้านว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญศาสตร์อาคมโบราณ
เคยเดินป่าเพื่อตามล่าวิญญาณร้าย
และสัตว์ประหลาดที่ชาวบ้านหวาดกลัว

ไม่ใช่วิญญาณร้ายหรอก
พรานดิบข้าว่ามันน่าจะเป็นสัตว์ป่ามากกว่า

พราน นรา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
เขาดูอ่อนวัยกว่าพรานดิบผิวไม่หยาบกระด้างเท่า
แต่ก็ยังเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนเป็นร่องรอยว่าผ่านสมรภูมิธรรมชาติมาไม่น้อย

เขาสวมเสื้อผ้าลายพราง
ละแขนมีกระเป๋าใส่กระสุน
เขาพกปืนไรเฟิลรุ่นใหม่ที่ติดกล้องตรวจจับความร้อนอยู่ข้างหลัง

หญิงชราในหมู่บ้านตวัดตามองทั้งสอง
ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตามแต่เด็กๆ
ก็หายเข้าไปในป่าแล้วเวลามีไม่มาก
รีบออกตามหาพวกเขาเถิด

ดวงตาของพรานดิบวูบไหวด้วยความกังวล
เขาหันไปมองพราน นรา

ข้าจะออกเดินทางเดี๋ยวนี้เจ้าจะตามมาก็ได้
แต่หากเจ้าคิดว่าตัวเองเหนือกว่าผีป่า
อย่าลืมว่าผืนป่าแห่งนี้ไม่เคยปรานีใคร

พรานนราแค่นยิ้มข้าก็อยากรู้เหมือนกัน
ว่าป่าที่เจ้ากลัวนักกลัวหนา
มันจะเล่นงานข้าได้แค่ไหน

สองพรานเดินห่างออกมาจากหมู่บ้าน
มุ่งหน้าเข้าสู่ทางเดินดินแดงที่นำสู่ป่าเขียวครึ้ม
บรรยากาศรอบข้างอึมครึมราวกับพระอาทิตย์รีบลับขอบฟ้าอย่างผิดปกติ

มีเสียงร้องของนกแปลกๆดังขรมเป็นระยะ
ทำให้ยิ่งรู้สึกเหมือนป่ามีดวงตาคอยจ้องมองอยู่

พราน ดิบ อายุประมาณสี่สิบปลายๆ
เค้าโครงหน้ากว้าง
ดวงตาลึกซึ้งราวกับกำลังครุ่นคิดตลอดเวลา

ผมหงอกบางเส้นพาดอยู่แถวขมับ
บ่งบอกถึงวัยและประสบการณ์

เขาใช้ไม้เท้าสูงเท่าไหล่แกะสลักลายอักขระโบราณ
ชุดที่ใส่เป็นผ้าไทยสีมอๆปนดินโคลนเหมือนผ่านสมรภูมิ
หรือพิธีกรรมในป่ามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
บนเอวเขาคาดเข็มขัดหนังที่เต็มไปด้วยตลับใส่สมุนไพร
คาถาสายสิญจน์และมีดหัวหมูโบราณเล่มใหญ่

พรานนรา
หนุ่มไฟแรงในวัยสามสิบต้นๆ
ร่างสมส่วนผิวไม่ซีดขาวแต่ก็ไม่เข้มเท่าพรานดิบ

ดวงตามีประกายความมั่นใจ
ปะปนกับความเย่อหยิ่งอยู่เล็กน้อย
เสื้อลายพรางกางเกงขายาวสีกากี
ที่มีหลายกระเป๋าไว้เก็บของจำเป็น

ปืนไรเฟิลและซองกระสุนทันสมัย
สะพายอยู่ด้านหลัง
เขายังมีกล้องตรวจจับความร้อน
และชุดปฐมพยาบาลขนาดเล็ก
ซึ่งเป็นเทคโนโลยีที่พรานดิบไม่ค่อยให้ค่าเท่าไร

ขณะก้าวเท้าเข้าสู่ขอบป่า
ความเงียบเข้าครอบงำ
จนเสียงฝีเท้าและการหายใจชัดเจนขึ้น
พุ่มไม้สูงหนาทึบขึ้นเรื่อยๆต้นไม้ใหญ่ล้อมรอบ
กิ่งก้านคดงอเหมือนขมวดเกลียวไว้เพื่อปิดบังความลึกลับภายใน

ข้าจะนำไอ้นี่ติดตัวไปด้วย

มันเป็นสมุนไพรเสกกับขี้เถ้าอาถรรพ์โบราณ
เอาไว้ป้องกันตัวจากพวกภูตผีหรืออะไรที่ไม่ใช่คน

พรานนรายักไหล่
จะพกอะไรก็พกเถอะ
พวกนั้นเป็นแค่ความเชื่อเสียมากกว่า
ถ้ามีอะไรโผล่มาเมื่อไรกระสุนของข้าคงจบเรื่องได้ไวกว่า

พราน ดิบ ไม่ตอบ
เขาเพียงหันไปทางต้นไม้ใหญ่
ที่ยืนตระหง่านเหมือนเสาศักดิ์สิทธิ์แห่งป่า
สายลมเริ่มพัดแรงขึ้นอย่างไม่รู้เหตุผล
กลิ่นอับชื้นปนกับกลิ่นเน่าแปลกๆลอยเข้าจมูก
จนรู้สึกคลื่นไส้เล็กน้อย