กำเนิด “องคมนตรี” ในสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์

#องคมนตรี อย่างที่เรารู้จักกันทุกวันนี้มีพัฒนาการมาจาก #ปรีวีเคาน์ซิล หรือ #สภาที่ปรึกษาในพระองค์ ที่ตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2417 ในสมัย #รัชกาลที่5 มีพระราชประสงค์จะให้เป็นสภาที่ช่วยเหลือพระองค์ในการปรับปรุงและพัฒนาประเทศ เป็นสภาสำหรับการทำงานขอบคนรุ่นใหม่ นอกเหนือไปจาก #เคาน์ซิลออฟสเตด หรือ #สภาที่ปรึกษราชการแผ่นดิน โดยสภาที่ปรึกษาในพระองค์ไม่กำหนดจำนวนสมาชิก แต่จะได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มี #กอมมิตตี หรือ #คณะกรรมการ ไปจัดการงาน หรือสืบสวนข้อราชการสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2430 ได้มีการเปลี่ยนชื่อเรียกเป็น #ปรีวีเคาน์ซิลเลอร์ หรือ #สภาที่ปรึกษาราชการในพระองค์ และในปี พ.ศ. 2435 ได้ถูกเปลี่ยนเป็นสภา #องคมนตรี โดยสภาแห่งนี้จะมีอายุอยู่จนสิ้นรัชกาล เมื่อพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่เสด็จขึ้นเสวยราชย์ก็จะทรงแต่งตั้งองคมนตรีขึ้นตามที่ทรงพระราชดำริเห็นสมควร ในสมัย #รัชกาลที่7 สภานี้ได้ถูกปรับเปลี่ยนเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่กำลังจะเกิดขึ้นในรูปแบบ #สภากรรมการองคมนตรี โดยมีพระราชประสงค์ที่จะให้เป็นองค์กรขนาดเล็ก ที่ช่วยพิจารณาร่างกฎหมาย หรือให้ความเห็นในข้อราชการสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ตามแต่จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ลงมา แต่ท้ายที่สุดบรรดาองคมนตรี ละสภากรรมการองมนตรี ก็มีอันต้องยุติบทบาทลงพร้อมๆ กับการสิ้นสุดของระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในสยาม ในปี พ.ศ. 2475 และได้มีการจัดตั้งองคมนตรีขึ้นใหม่อีกครั้ง เพื่อทำหน้าที่ในการถวายคำปรึกษาต่อพระมหากษัตริย์หลังการบังคับใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักไทย พ.ศ.2492

#เรื่องเล่าของรอยใบลาน #รอยใบลาน #องคมนตรี #ที่ปรึกษาราชการในพระองค์ #รัชกาลที่5 #รัชกาลที่7