ย่างเข้าสู่ปลายเดือนเมษายน
กรุงเทพมหานครกำลังโดนแสงแดดแผดเผาจนท้องถนนร้อนระอุ
ควันรถและฝุ่นหนาทึบ
ประสานกับความอบอ้าวจนหลายคนแทบหายใจไม่ออก
ในห้องอ่านหนังสือชั้นสองของตึกคณะศิลปกรรม
แห่งมหาวิทยาลัยชื่อดัง
มีกลุ่มนักศึกษาปีสี่5คน
กำลังนั่งล้อมโต๊ะกลมเพื่อคุยถึงโปรเจกต์วิทยานิพนธ์
ที่พวกเขาจะต้องทำร่วมกัน
ยุพา หญิงสาวร่างโปร่ง
ผิวสองสี หน้าตาคม
มีแววตาเด็ดเดี่ยวและจริงจัง
เธอเป็นคนค่อนข้างเงียบ
และชอบเก็บความคิดบางอย่างไว้กับตัวเอง
ไม่ค่อยเล่าอะไรให้ใครฟังมากนัก
ใครๆต่างรู้ว่าเธอเคยผ่านเหตุการณ์สูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต
พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตอย่างกะทันหันเมื่อเธอยังเด็ก
ทำให้ยุพาต้องย้ายเข้ากรุงเทพ
มาอาศัยอยู่กับลุงและป้า
เธอจึงมีนิสัยเป็นผู้ใหญ่เกินวัย
และเป็นคนที่ตั้งใจทำอะไรก็จะทำจริงไม่มีถอย
โม หญิงสาวผมสั้น ดวงตากลมโต
ซ่อนความทะเล้นเอาไว้
รักการผจญภัยและสนใจเรื่องเหนือธรรมชาติ
แถมมีความกล้าไม่แพ้ใคร
โมเป็นคนสุรินทร์โดยกำเนิด
แต่ย้ายมาอยู่กรุงเทพตั้งแต่เด็ก
เธอเลยคุ้นเคยวัฒนธรรมอีสานอยู่พอควร
และมักชอบสอดส่องหาข้อมูลประหลาดๆมาเล่าให้เพื่อนฟัง
โต้งชายหนุ่มหรืออาจจะไม่หนุ่มเท่าไหร่ในสายตาหลายคน
รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว
ท่าทางทะมัดทะแมงเล็กน้อย
แต่บุคลิกค่อนข้างสำอาง
เขาช่างพูด ตลกเฮฮา
ชอบสร้างบรรยากาศให้ครื้นเครง
ไม่ค่อยแคร์ว่าใครจะมองว่าตัวเอง ไม่ชายพอ
เพราะเขามั่นใจในตัวเองมากกว่าที่ใครจะมาตัดสิน
สมปอง หนุ่มอีสานบ้านแท้จากศรีสะเกษ
รูปร่างล่ำสัน ผิวคล้ำแดด
พูดจาห้วนๆแต่จริงใจ
เขาสนใจเรื่องราวประวัติศาสตร์ท้องถิ่น
ของภาคอีสานแบบฝังหัวและตั้งใจจะทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับ
ประวัติศาสตร์ชุมชนท้องถิ่น
เพราะเชื่อว่าที่ไหนสักแห่งย่อมมีประวัติศาสตร์เล็กๆ
ที่สำคัญไม่แพ้ตำนานใหญ่ๆในหนังสือ
น็อต เพื่อนชายอีกคนที่รูปร่างอวบเจ้าเนื้อ
อารมณ์ดี มีนิสัยขี้สงสัย
ชอบตั้งคำถามและชอบลงลึกกับสิ่งที่ตนเองสนใจ
มักจะเป็นคู่หูคู่ซี้เฮฮากับโต้ง
แต่บางครั้งก็จริงจังกับเรื่องงานอย่างเหลือเชื่อ
ไม่ปล่อยผ่านถ้ายังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน
เราจะทำหัวข้อวิทยานิพนธ์นี้จริงๆใช่ไหม
มันฟังดูน่าสนใจแต่ก็เหมือนจะหาข้อมูลยากนะ
โต้งเปิดประเด็นขณะที่กวาดตามองเอกสารจำนวนหนึ่งบนโต๊ะ
ประเพณีโบราณที่แทบไม่มีใครรู้จัก
พวกเธอไม่คิดเหรอว่ามันอาจจะสูญหายไปหมดแล้ว
สมปองสนับสนุนความเห็นด้วยสีหน้าฉงน
เพราะงั้นเราถึงต้องไปขุดรื้อค้นยังไงล่ะ
โมเอ่ยขึ้นเสียงตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกาย
ประหนึ่งอยากผจญภัยเต็มที่
ยุพามองทั้งสามคนสลับไปมา
ก่อนจะพูดเสียงเรียบแต่จริงจัง
เรื่องนี้มันมีค่า
และถ้าเราไม่บันทึกไว้
มันก็จะหายไปตลอดกาล
ฉันอยากกลับไปที่บ้านเกิด
พวกเธอสนใจไปด้วยกันไหม
เธอจ้องหน้าพวกเขา
สีหน้ากึ่งคาดหวังกึ่งกังวล
ไม่รู้ว่าทุกคนจะยอมทิ้งชีวิตในกรุงเทพ
ที่สะดวกสบายไปลำบาก
เดินทางหลายร้อยกิโลเมตรหรือเปล่า
บ้านเกิดยุพาที่ศรีสะเกษใช่มั้ย
แกเคยบอกว่าอยู่ค่อนข้างไกลในเขตชายขอบ
น็อตถามพลางเกาหัว
ไม่ได้ปฏิเสธแต่แค่ทวนความจำ
ยุพาพยักหน้าเบาๆ
ดวงตาเธอมีแววบางอย่างที่น็อตอ่านไม่ออก
คล้ายกับความกังวลและความกลัวซ่อนอยู่ลึกๆ
ฉันกับสมปองก็เป็นคนศรีสะเกษเหมือนกันนั่นแหละ
แต่คนละอำเภอแค่ไปเก็บข้อมูลไม่ได้ลำบากอะไรอยู่แล้ว
โต้งพูดน้ำเสียงประชดเล็กน้อย
ดูเหมือนเขาจะตื่นเต้นและกลัวร้อนไปพร้อมๆกัน
ว่าแต่ทำไมพวกเราต้องรีบไปภายในสามวันล่ะ
โมหันมาถามยุพา
เพราะฉันมีข้อมูลบางอย่าง
บอกว่าใกล้ถึงช่วงประเพณี
บางอย่างของหมู่บ้านที่ไม่ค่อยมีการเปิดเผย
และฉันเชื่อว่ามันยังหลงเหลืออยู่
แม้จะเป็นวงแคบๆก็ตาม
ถ้าเราพลาดช่วงเวลานั้น
เราอาจไม่ได้เห็นพิธีหรือพิสูจน์อะไรอีกเลย
ยุพาอธิบาย
แต่ในคำพูดของเธอฟังดูมีน้ำหนัก
และน่าหวั่นใจในเวลาเดียวกัน
โต้งกับสมปองสบตากันครู่หนึ่ง
ก่อนจะพยักหน้าเห็นพ้อง
โอเค
งั้นเจอกันวันเดินทางเลยนะ
ยังไงก็เตรียมอุปกรณ์เครื่องบันทึกเสียง
กล้องถ่ายรูปแลปท็อปให้พร้อม
เราจะได้ไปถึงที่นั่นแล้วเริ่มเก็บข้อมูลทันที
สมปองสรุป
สามวันต่อมา
อากาศในกรุงเทพช่วงสายยังคงร้อนระอุไม่เปลี่ยน
ท้องฟ้าขมุกขมัวนิดๆจากฝุ่นควัน
พวกเขาทั้ง5รวมตัวหน้าตึกคณะ
คนอื่นๆเดินขวักไขว่พวกเขาแบกกระเป๋าเป้
และกระเป๋าสัมภาระใบใหญ่มีทั้งสมุดโน้ต
แท็บเล็ต
เครื่องอัดเสียง
แถมด้วยเสื้อผ้าและเครื่องใช้จำเป็น
ก่อนขึ้นแท็กซี่ไปสนามบินสุวรรณภูมิ
สมปองก็ล้อโต้งที่ใส่เสื้อสีชมพูบานเย็นโดดเด่นยิ่งกว่าใคร
เฮ้ย
โต้งแกกลัวเครื่องบินไหมเนี่ย
หนแรกหรือเปล่า
หา
ฉันไม่กลัวหรอกน่าชีวิตฉันน่ะ ใช้คุ้มอยู่แล้ว
ลองมาครบทุกอย่างเว้นกระโดดร่ม
โต้งแกล้งพูดยียวน
มือก็พัดเหงื่อบริเวณหน้าผากที่เริ่มชื้นด้วยความร้อน
โมหัวเราะ
เชื่อเหอะนั่งเครื่องเดี๋ยวเดียวไม่ทันได้กลัวก็ถึงอุบลแล้ว
เตรียมตัวต่อรถไปศรีสะเกษอีกยาว
ทุกคนมีเสื้อกันฝนรึเปล่า
ช่วงนี้ภาคอีสานแดดก็แรง
แต่ฝนตกเป็นพักๆนะ
ยุพาย้ำเรื่องเตรียมตัว
เธอเคยอยู่ที่นั่นย่อมรู้ดีว่าฤดูร้อน
อาจมีพายุฤดูร้อนกระหน่ำ
สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงเร็ว
พระจันทร์สีเลือด
コメント